Χρέος ἱερό καί καθῆκον σπουδαῖο ἐπιτελοῦντες οἱ εὐσεβεῖς γονεῖςτῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὁδηγοῦν αὐτήν μικρή ἤδη κορασίδα στόν Ναό τοῦ Θεοῦ, πρός ἀφιέρωση. Τό χρέος τους αὐτό, τοῦ ὁποίου τήνἐκπλήρωση ὑπενθυμίζει ἡ σημερινή ἑορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, δέν εἶχε μόνο τήν ἔννοια τῆς τηρήσεως κάποιας εὐλαβικῆς ὑποσχέσεωςτους πρός τόν Θεόν, κατά τήν παράδοση, διά τήν λύση τῆς ἀτεκνίας τουςἀλλά ἔχει βαθύτερο νόημα. ‘Ἄλλωστε καί ἡ σημερινή εὐαγγελικήπερικοπή ὑπογράμμισε τήν μεγάλη τιμή, ἡ ὁποία ἀνήκει στούς γονεῖς διά τά ἐξαίρετα τέκνα τους. Ἡ προσφώνηση «μακάρια ἡ κοιλία ἡ βαστάσασασέ», ἡ ὁποία ἀπηυθύνθη πρός τήν Θεοτόκον, ἄριστα θά ἅρμοζε καί εἰςτούς γονεῖς της, διότι ἐγέννησαν μιά τέτοια θυγατέρα. Πῶς λοιπόν νά μήπροβοῦν σέ μία ἐκδήλωση εὐγνωμοσύνης πρός τόν Θεόν; Ἀκριβῶς δέ ἡ ἀφιέρωση τῆς Παναγίας Παρθένου εἰς τόν Θεό, ἐκφράζει τά βαθύτερα συναισθήματα τους πρός τόν Θεόν, διά τήν θεοπαίδα Μαρία, τήν ὁποίαχάρισε σέ αὐτούς. Τά παιδιά πού γεννιοῦνται ἔχουν πατέρα καί δημιουργό τους τόν Θεό. Σέ Αὐτόν, ἀνήκουν. Ἡ ἀφιέρωση λοιπόν στόν Θεό δένεἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἔμπρακτη ἀναγνώριση καί προσφορά σέ Αὐτόνπού ἀνήκουμε ὅλοι.
Ὅταν ἡ πρώτη γυναίκα ἡ Εὔα ἀπέκτησε τό πρῶτό της παιδί τόν Κάιν ἔκθαμβος ἐνώπιόν της συνεχιζομένης δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, ἔλεγε«ἐκτησάμην ἄνθρωπον διά τοῦ Θεοῦ». Δημιουργός καί πλάστης ὅλῶν τῶνἀνθρώπων εἶναι ὁ Θεός. Οἱ γονεῖς εἶναι ἡ χοάνη, διά τῆς ὁποίαςμετοχετεύεται ὑπό τοῦ Πλάστου κάθε «ψυχή ζῶσα». Εἶναι, οἱ γονεῖςσυνεργοί τοῦ Θεοῦ εἰς τήν συνέχισιν τῆς δημιουργίας.
Καί ὅμως, ὕπαρχουν πολλοί καταφρονοῦντες αὐτήν τήν τιμή, καίἀρνούμενοι τό καθῆκον τῆς πατρότητος καί τῆς μητρότητος. Τοῦτο δένεἶναι ἁπλῶς ἔλλειψις κατανοήσεως τῆς ἐν λόγω ὕψιστης τιμῆς δέν εἶναιμόνο λιποταξία ἀπό ἱερόν καθῆκον ἄλλ‘ εἶναι καί ἀνταρσία κατά τοῦ Θεοῦκαί ἐπανάσταση κατά τῆς φύσεως. Ὁ ἄνθρωπος τολμᾶ νά παρεμβάλληἐμπόδιο στήν δημιουργία!
Εἶναι δέ γνωστά τά ἐπιχειρηματά της φυγοτεκνίας. Ἡ σημερινή κατάστασις, τά δύσκολα οἰκονομικά μας, ὅλα αὐτά μεταφράζονται σέἔλλειψη θερμῆς πίστεως, ἐφ‘ ὅσον μάλιστα οἱ ἀρνητές τοῦ καθήκοντος αὐτοῦ δέν εἶναι τόσο οἱ πτωχότεροι, ὅσο ἐκεῖνοι πού διαθέτουν ἰκανήἐπάρκεια ἀγαθῶν. Ὅποιες ὅμως καί νά εἶναι οἱ δυσμενεῖς συνθῆκες, δένπρέπει νά γίνονται κακοί σύμβουλοι καί νά ὁδηγοῦν σέ ἄρνηση τοῦ ἱεροῦκαθήκοντος. Ζεῖ Κύριος ὁ Θεός. Δέν πρόκειται νά ἄφηση τά γεννώμενα παιδιά νά πεινάσουν, οὔτε τούς γονεῖς τους νά πάθουν κακό. Τά παιδιά εἶναι εὐλογία Θεοῦ, εἶναι δῶρα τῆς εὐδοκίας Του.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ