ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗ 17-01-2021
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΕΥΕΡΓΕΣΙΕΣ»
«Οὐχί οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; Οἱ ἐννέα ποῦ;»
Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή περιγράφεται ἡ ἀντίδραση τῶν δέκα λεπρῶν ἀπέναντι στόν Χριστό. Ὁ ἕναςγύρισε λαχανιασμένος ἀπό το τρέξιμο, τήν συγκίνηση, τήνἀγαλλίαση. Πέφτει στά πόδια τοῦ εὐεργέτου του καί τά φιλάει, τά λούζει μέ δάκρυα εὐγνωμοσύνης. Ὅπου νά ‘ναι θά πρέπει νά φανεῖ καί ὁ δεύτερος, κι ὁ τρίτος, κι οἱ ὑπόλοιποι πού ἔγιναν μέ τρόπο θαυμαστό καλά. Ἔτσι θά περίμενε κανείς. Ἀλλ’ ἡ ὥρα περνᾶ καί οἱ ἄλλοι δέ φαίνονται. Καί οὔτεπρόκειται ποτέ νά φανοῦν…
Ἔφυγαν…Ἦταν μαζί, ὅταν ἱκέτευαν γιά τήν θεραπεία. Ἀφοῦ τήν πῆραν, οἱ δρόμοι τους χωρίστηκαν. «Ἀποκριθείς δέὁ Ἰησοῦς εἶπεν∙ οὐχί οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δέ ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μή ὁ ἀλλογενής οὗτος;»
Καί δέν εἶναι μόνον οἱ ἐννέα. Εἶναι σειρά ἀτελείωτη. Κι ὅλοι βιάζονται∙ καί φεύγουν. Σημαδεμένοι μέ μιά ἄλλουεἴδους λέπρα: τήν ἀγνομωσύνη. Εἶναι ἡ φάλαγγα τῶνεὐεργετημένων ἀπό τόν Χριστό, οἱ ὁποῖοι ποτέ δέ γύρισαν γιάνά Τοῦ ποῦν «εὐχαριστῶ». Ἡ μορφή τοῦ Εὐεργέτου ἔσβησεἀπό τή μνήμη τους. Εἶναι κάτι πού βλέπουμε καί ψηλαφοῦμεκαθημερινά στή ζωή. Ἴσως καί στήν προσωπική μας ζωή. Ἀντιμετωπίζουμε κατά καιρούς φοβερές δοκιμασίες, ἀτυχήματα, θανατηφόρες ἀρρώστειες, ἐπαγγελματικά, οἰκογενειακά ἀδιέξοδα. Ἀπελπιζόμαστε, κλαῖμε, ἱκετεύουμε, ὑψώνουμε τή φωνή μας: «Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς». Κύριε, χανόμαστε. Ἀπό πουθενά δέν ἐλπίζουμε βοήθεια. Βάλε τό χέρι Σου!
Ὅταν ὅμως ἔρθει ἡ ποθητή λύση, περιοριζόμαστε σέ ἕναἁπλό: «δόξα σοι, ὁ Θεός». Περισσότερο σάν ἀναστεναγμόἀνακουφίσεως, παρά σάν προσευχή δοξολογίας. Τρέχουμε τότε πίσω ὄχι ἀπό τόν Χριστό, ἀλλά ἀπό τούς ἀγνώμονεςλεπρούς. Οἱ περασμένες δυσκολίες ὑποτιμοῦνται, ὁ εὐεργέτηςλησμονεῖται.
Προηγουμένως βέβαια σκεπτόμαστε ὅτι μόνο ὁ Θεός μποροῦσε νά μᾶς βγάλει ἀπό τό ἀδιέξοδό μας. Ὅταν ὅμωςἐξερχόμαστε ἀπό αὐτό τά πράγματα ἑρμηνεύονταιὀρθολογιστικά. Εὐτυχῶς ὅμως, οἱ εὐκαιρίες δέν λείπουν γιά νάμιμηθοῦμε τόν εὐγνώμονα λεπρό. Καθημερινά νέες δωρεές τοῦ Θεοῦ προστίθενται στή ζωή μας. Μερικές μάλιστα τόσο συνεχεῖς, ὥστε να τίς θεωροῦμε αὐτονόητες, ὅπως ἡ καθημερινή μας ὑγεία, ἡ ἀναπνοή, τό καθημερινό μας ψωμί, ἡ οἰκογενειακή μας ἀγάπη, ἡ εἰρήνη.
Ἡ εὐγνωμοσύνη ἀδελφοί δέν εἶναι μόνο καθῆκον καίχρέος. Εἶναι καί ἕνας ἰσχυρός μαγνήτης πού ἑλκύει τήνεὐλογία τοῦ Θεοῦ.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ