Ἕνας νεαρός πού προβάλλεται ὡς γνώστης τοῦ Μωσαϊκοῦνόμου δίνει τήν ἀφορμή γιά τήν σημερινή παραβολή τοῦ ΚαλοῦΣαμαρείτη, μία ἀπό τίς πιό γνωστές τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Νομίζοντας ὅτι μπορεῖ νά παρασύρει τόν Χριστό σέ ἀντιφάσεις, θέτει μέ ἐξωτερικό σεβασμό κάποιες ἐρωτήσεις. ‘’Τις ἐστί μου πλησίον;’’
Τήν εὐκαιρία αὐτή τῆς ἀνθρώπινης κακοπιστίας χρησιμοποιεῖ ὁ Χριστός καί ἀναφέρει τήν σημερινή παραβολή. Ξεκινᾶ μέ ἕνανταξιδιώτη, ὁ ὁποῖος κατεβαίνοντας ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ στήνἹεριχώ ἔπεσε στά χέρια ληστῶν, οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ τόν καταλήστεψαν, τόν κακομεταχειρίστηκαν, τόν γέμισαν πληγές καί τόν παράτησαν μισοπεθαμένο. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἑρμηνεύοντας τήνἀλληγορία τῆς παραβολῆς, ἀναγνωρίζουν στόν καταπληγωμένο καίμισοπεθαμένο ταξιδιώτη τήν σύνολη ἀνθρωπότητα.
Καθώς κείτεται ἀνήμπορος ὁ ταξιδιώτης, ἀκούει βήματα καί βλέπει νά πλησιάζουν πρῶτα ἕνας Ἱερέας καί μετά ἕνας Λευίτης, πνευματικοί ἡγέτες τοῦ Ἰσραήλ, οἱ ὁποῖοι ὅμως, συμπεριφέρονται ἀκριβῶς τό ἴδιο. Πλησιάζουν, βλέπουν καί ἀπομακρύνονται χωρίς νά βοηθοῦν. Οἱ μωσαϊκές διατάξεις ἀπαγόρευαν στόν καθένα γενικά, ἰδίως ὅμως σέ ὑπηρέτη τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος, ν’ ἀκουμπήσουν ἀνθρώπινο πτῶμα καθώς μετά θεωροῦνταν«ἀκάθαρτοι», καί ἔπρεπε νά τελέσουν θυσία ἐξιλασμοῦ γιά νάκαθαρισθοῦν.
Καί ἔρχεται ὁ Σαμαρείτης. Εἶναι ἀλλόφυλος, ἀλλόθρησκος, ἐχθρός. Κι ὅμως, αὐτός σταματᾶ στόν ἐπικίνδυνο τόπο, φροντίζει τόν πληγωμένο ἄνθρωπο καί τόν περιμαζεύει. Οἱ Πατέρες, στόπρόσωπο τοῦ Σαμαρείτη βλέπουν τόν ἴδιο τόν Χριστό.
Ὁ Χριστός μεταφέρει τόν ἀσθενή στό πανδοχεῖο, τήν Ἐκκλησίατου, ὅπου μέ ἀσφάλεια καί ἄνεση μπορεῖ νά γίνει ἡ ἀποθεραπεία. Τόν ἐπιμελεῖται ὅλη νύκτα, σύμβολο τοῦ ὅτι ὁ Χριστός μας δένφείδεται κόπων καί θυσιῶν χάριν τοῦ ἀνθρώπου, προβαίνοντας μάλιστα στήν ὑπέρτατη θυσία τοῦ σταυρικοῦ θανάτου. Καίφεύγοντας ἀπό τό πανδοχεῖο, ἀποσυρόμενος ἀπό τό ἱστορικόπροσκήνιο, παραγγέλει στόν πανδοχέα, στούς Ἀποστόλους καί τούς διαδόχους τους, νά ἐπιμεληθοῦν τόν ἄρρωστο, νά καταβάλουν κάθε δυνατή φροντίδα γιά τήν πνευματική ἀποκατάσταση τοῦ ἀνθρώπου.
Παραδίδει δύο δηνάρια, στά ὁποῖα οἱ Πατέρες ἀναγνωρίζουντήν Ἱερά Παράδοση καί τήν Ἁγία Γραφή, πού ἔχουν παραδοθεῖ στήνἘκκλησία ὡς ἀπλανεῖς καθοδηγοί στήν πνευματική τελείωση καίὁλοκλήρωση τοῦ ἀνθρώπου. Προειδοποιεῖ ὅτι θά ἐπανέλθει γιά νάἐλέγξει καί νά ἀποδώσει τήν ἔνδικον μισθαποδοσίαν.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ