Η στρατιωτική υπεροχή, η αλαζονεία της στρατιωτικής υπεροχής και το αναξιόπιστο της εκάστοτε δήθεν φιλικής διάθεσης της Τουρκίας (ήρεμο τώρα καλοκαίρι), έναντι της Ελλάδος, όπως και η απ’ ευθείας καθιέρωση τηλεφωνικής επικοινωνίας (χωρίς ανάμειξη τρίτων κατά τον κον Ερντογάν), σε συνδυασμό με την επιλεκτική μνήμη μας περί το Δίκαιο και τον λόγο της ύπαρξης της στρατιωτικής κατοχής και εποικισμού, συντελούν ώστε να μην αξιολογούμε, όπως και στο παρελθόν, ορθά την κατά τα άλλα συνεπή από χρόνια και ίδια επεκτατική πολιτική της Τουρκίας.
Όλα αυτά ενώ παράλληλα εμείς οι ίδιοι ξεχνούμε το καθήκον της αντικατοχικής διεκδίκησης κατά το Δίκαιο. Τούτο μάλιστα σε μια συγκυρία που η διαπλοκή και τα οικονομικά σκάνδαλα διασάλευσαν εκ βάθρων και πρόσθετα προς ό,τι πέτυχε για χρόνια η διαχρονική κομματική διχόνοια, το κύρος της χώρας μας, με συνέπεια η όποια διεκδίκησή μας να μη βρίσκει την αναγκαία και οφειλόμενη κατά τις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμπαράσταση και πραγματική αλληλεγγύη.
Τι απέμεινε πριν από την απόλυτη αποδοχή των απαιτήσεων της Τουρκίας; Ποίοι «φίλοι» απέμειναν για λόγους αλληλεγγύης; Ο κος Ερντογάν, παρά τα εσωτερικά και άλλα προβλήματά του, προχωρεί κατά τις επιθυμίες του. Ο διατυπωθείς κίνδυνος ότι η Τουρκία επιθυμεί να μετατρέψει την Κύπρο σε προτεκτοράτο, δεν θα αποτραπεί με νέες δικές μας υποχωρήσεις. Η Τουρκία δοκιμάζει τις αντοχές μας. Συνεπώς είναι εσφαλμένη η αντίληψη της Ελλάδας περί τη συνέπεια της Τουρκίας στην «τήρηση» των εκάστοτε συμφωνηθέντων. Διαγράφουν από τις σκέψεις και τη στρατηγική, τη διαχρονική αναξιόπιστη στάση της Τουρκίας. Στάση που απλώς αποβλέπει για την ώρα σε εξεύρεση μιας λύσης στο Αιγαίο και στην Κύπρο, που θα είναι προφανώς μη λειτουργική και μη βιώσιμη.
Μάλιστα όλα αυτά ενώ τιμούμε τη συμπλήρωση των 200 χρόνων από την Ελληνική Παλιγγενεσία, όπως και τη Σφαγή της 9ης Ιουλίου του 1821 στην Κύπρο!
Σημερινή